Verslagen week 9

Week 9
Maandag 27 oktober 2014
8.00 uur, ik ben op dit moment op een primary school met 1.300 leerlingen. Het is een overheidsschool, de leerlingen kunnen er gratis heen. Er zijn er hier vier van in Walukuba, deze is de grootste en ondanks deze grote ook de beste schijnbaar. In primary 5 blue (de klas waar ik nu ben) zitten 100 leerlingen in het klaslokaal gepropt. Dit klaslokaal heeft wel een betonnen vloer en een beter schoolbord, dan de school in Kangulumira. Teacher Liz staat voor de klas, een wat oudere dame volgens mij. Ze gaat goed met de leerlingen om vind ik tot zo ver. Ze weet op een positieve manier de aandacht van alle kinderen erbij te houden (nouja bijna alle). De kinderen, allemaal in een rose schooluniform. Ik vind dat toch niet echt een mooie kleur.

Wow de docent heeft heel de les op papier voorbereid, met zelfs een goedkeuring stempel van de Head teacher! Dat is nog eens wat anders! Onderwerp: Adding integers with the same size. De bankjes staan gewoon bijna tot tegenaan het schoolbord. De docent kan haar kont niet keren en die is voor Afrikaans formaat niet eens groot! Teacher Liz heeft heel goed in de gaten dat ze alleen les geeft aan de voorste kinderen in de klas. Tempo gaat rustiger en het onderwerp past bij het niveau van de leerlingen, wat prettig. Het samen praten en klappen gaat hier niet echt tegelijk. Er zijn hier geen leerlingen die hier dingen moeten gaan halen in opdracht van de leraar, of die het bord uit moeten vegen. De handen van de docent zijn compleet wit van het krijt.
De meeste schooluniformen zijn kapot, dat is overal zo, gaten en scheuren op allerlei plekken. Het begint langzamerhand echt warm te worden in het lokaal, ben blij dat ik aan de zijkant zit en niet in het midden!
Vanochtend vroeg P5 blue, de snuggere P5 gehad. Na een pauze doorgebracht in het X-SUBA kantoor nu in P5 Red, de niet snuggere. Een babbeltje gemaakt met teacher Eveline, P5 Science. Ging aardig, haar Engels was oké. Wat een verademing deze school!
Ahnee, teacher Liz loopt dreigend op twee duidelijk niet oplettende meisjes af. Please laat haar hen niet slaan, zou zo’n afbreuk doen aan het respect dat ik in deze korte tijd zo opgebouwd heb! Ha, ze haalt ze alleen uit elkaar, de twee meisjes moeten aan de andere kant van het lokaal een plekje gaan zoeken. Ik mag deze vrouw wel! Jammer, even later in de les: ‘Madame, there’s a fight’ teacher Liz stapt er op af, ik heb het zelf alleen gehoord, zie de fight niet. Twee meiden worden naar voren gehaald en de stok komt erbij. Ook teacher Liz slaat er hard op los, zo jammer. En niet om aan te zien.
Aan het einde van de les kijk ik met teacher Liz alle schriftjes na. Er worden telefoonnummers uitgewisseld. Voor mij handig wanneer ik beroerd ben of het te veel regent dat ik haar een berichtje kan sturen dat ik niet kan komen of later ben, voor haar weet ik het niet. Ze wil ook mijn Nederlandse nummer, nou ik denk dat dat not neccesary is. Ik zal hier de komende drie weken op maandag en woensdag van 7.30 uur tot 13.00 uur teacher Liz helpen met de wiskunde lessen aan P5. Aankomede woensdag zal ik zelfs de tweede les geven! Voor 100 leerlingen is toch wel weer een hele uitdaging!
Na school ben ik weer naar X-SUBA gegaan, daar met de jongens lunch gegeten. Pocho met vis. Had juist gedacht dat ik hier geen pocho meer zou eten, maar de laatste keer is dus nog niet geweest, of nu dan misschien wel. Op de terugweg langs marktjes gegaan om avocado, papaja en bananen te halen. Thuis weer geprobeerd bananen in de oven te drogen en heb mijn fiets eindelijk weer eens schoongemaakt.
Met Merel matoke op de markt halen om als avondeten te eten, is helaas niet gelukt net om half 7 begon het te regenen. Dan maar weer lekker koken en chocolade letter van Maud als toetje gegeten! Hmmmm.
Dinsdag 28 oktober 2014
Gisteravond was ik echt moe op de een of andere manier. Werd vanochtend om zes uur wakker, heb mij nog maar eens omgedraaid en ben weer in slaap gevallen. Iets voor half 10 werd ik pas weer wakker, heerlijk!
Het is een stralende dag vandaag. Alleen maar zon! Heb buiten in het zonnetje ontbeten en Engelse woordjes geoefend. Daarna lekker in sportbeha en voetbalbroekje boven op het dak gezeten (nouja gelegen) de voetbaltraining voor morgen voorbereidt. ’s Middags uiteindelijk in het nog steeds schijnende zonnetje naar de ‘Source of the Nile’ geweest. Een mooie plek om te chillen bij het water, maar echt bijzonder kan ik het absoluut niet noemen. Maar ach, ben er nu een keer geweest, kan ik dat ook afvinken.
’s Avonds met Merel en een zaklamp naar het marktje gelopen, ze wilde nog een keer matoke eten voor ze weer naar Nederland gaat (vertrekt morgen). Ik dacht dat ik wel een kraampje gezien had waar dat wel mogelijk zou kunnen zijn. Goed voorbereidt (twee schaaltjes en twee plastic zakken in mijn rugzak) gingen we op pad. Het kraampje kreeg ik gelukkig snel gevonden en inderdaad we konden er matoke met g-nut saus halen. De schaaltjes en plasticzakjes haalde ik tevoorschijn en zo konden we met ons avondeten naar huis lopen. Ons wel een beetje afvragend hoe onze buiken het morgen zullen vinden. In de g-nut saus is ook vis meegekookt. En het was wel écht een marktkraampje zoals ze dat hier kennen.
Thuis hebben we er iig lekker van kunnen eten. Met Jackfruit als toetje, was de eerste keer dat ik dat probeerde. Zo’n rare structuur! Smaak is wel oke, lekker zoet. Maar ik zal ’t niet voor een tweede keer halen. Daarna ook nog een stukje sugarcane (suikerriet) geprobeerd, dat had ik echt altijd al een keer willen proberen! Je ziet altijd die schoolkindjes erop kauwen! Ook dit was smaak wel oke, maar verder heel droog in de mond, je moet het ook niet doorslikken, maar dan uitspugen. Ook leuk om een keer te proberen, maar niet per se voor een tweede keer.

Woensdag 29 oktober 2014
Om 6.20 uur ging mijn wekker. Ik was alleen al wakker. Belabberd geslapen, spanningen voor vandaag? Om 7.10 uur op mijn fietsje, ruim op tijd op de school om mijn broek voor m’n rok te wisselen. Ik let goed op bij de eerste les van teacher Liz die om 7.30 uur begint, de tweede les aan de andere P5 klas zal ik geven. Het is een kopie van deze les, dus het moet lukken. Om 9 uur zijn we alweer klaar met de eerste les. Om 11.20 uur begint pas de les die ik zal geven. Ik besluit om even terug naar huis te gaan. Lekker om wat te fietsen.
Om 11.20 uur stipt sta ik voor de klas, 103 leerlingen voor mijn neus. Een blanke voor de klas trekt al voldoende hun aandacht, dus dat gaat goed. Ik begin met het maken van de ‘corrections’ de oefeningen die ze vorige les gedaan hebben (waar ik niet bij ben geweest), het zijn simpele oefeningen en gaat ook helemaal prima. Wanneer ik het onderwerp dat ik vandaag zal behandelen op het bord schrijf, komt teacher Liz toch even van achter naar voren. Het is niet: ‘Substract integers by using a number line’ maar: ‘subtraction of integers by using a number line’ oeps. Heb ik dat nu van de les van vanochtend verkeerd overgeschreven? Het blijft mij een raadsel. Ik maak er maar een opmerking naar de leerlingen over dat ook leraren fouten kunnen maken. Wanneer ik thuis de vertalingen kijk, zie ik dat het niet zoveel uitmaakt, gelukkig, het voelde als een behoorlijke blunder. Op een aantal keer op tenen staan na, gaat alles helemaal goed. Leuk om zo voor een (enorme) klas en met een (enorme) klas bezig te zijn. Ik twijfel alleen of ik het wel rustig en duidelijk genoeg aan de klas heb uitgelegd en vraag aan teacher Liz of zij misschien nog één voorbeeld opgave met de klas wil doen, alvorens we beginnen met het opgeven van de oefeningen. Daarop vraagt zij aan de klas wat ze willen, ‘Is it clear enough, do you have any questions? Shall I do an example more? Or can teacher Marit continue with the lesson?’. Daarbij antwoorden de leerlingen het laatste, oke! Samen met teacher Liz kijk ik de gemaakte opgaven na. De tijd is omgevlogen!
Om kwart over 1 arriveer ik bij X-SUBA. Daar zal ik met de jongens lunchen en dan om iets voor vier naar de school gaan (een andere als waar ik de wiskundelessen mee doe). Ook zij zijn lekker Oegandees, lunch is uiteindelijk om iets voor vier uur klaar. Om iets na half vijf komen we pas bij de school aan, omdat we ook nog ergens langs moesten om de ballen op te pompen. Dat hadden we in de tussentijd al wel kunnen doen! Heb de tijd gevuld met Kenneth door het bespreken van de life skills lessons en andere lopende projecten van X-SUBA. Ze doen echt al zoveel goeds hier! Echt knap dat deze jongens dat hier vrijwillig (en met zoveel passie) doen. Besloten dat we vandaag eerst met de meiden in groepjes over ‘self-esteem’ (gevoel van eigenwaarde) gaan hebben, voor we met de voetbaltraining gaan beginnen. Vandaag zijn niet alleen wij laat, de meiden zelf op de een of andere manier ook. Pas om vijf uur gaan we beginnen. De opdracht is dat ze per groepje twee cirkels maken, een kleine in het midden een grotere eromheen. Er worden steeds zinnen gezegd als: deze persoon luistert goed naar mij en deze persoon geeft mij een goed gevoel etc. steeds moeten de meiden van de buitenste kring hun hand na zo’n zin op de schouder van een van de meiden in de middelste kring leggen die met hun ogen dicht naar beneden ‘kijkend’ staan.
Ik zie dat een meisje verderop in het gras ligt, het lijkt of ze huilt. Ik stap op haar af om te vragen of ze ‘oke’ is. Het begin is wat moeizaam om duidelijk te krijgen wat er aan de hand is, vooral omdat ze op haar buik met haar gezicht in haar handen blijft liggen, waardoor ze niet heel goed te verstaan is. Nadat ik weet wat er aan de hand is en vraag of ik het mag zien, kijkt ze op. Haar rechteroog is ontstoken, het valt mee naar mijn mening, maar kan mij goed voorstellen dat het pijn doet en totaal niet prettig is. Ik vertel haar het schoon te maken met gekookt, afgekoeld! water en een schone doek. We kletsen wat en ik krijg haar uiteindelijk zo ver om mee te voetballen, wel bind ik eerst haar band van haar jurk om haar oog, zodat ze niet meer haar hand er voor hoeft te houden. Ben zeer tevreden met mijn gevonden oplossing, al zeg ik het zelf.
Daar sta ik dan, met mijn papiertje in mijn hand, een training van 75 minuten compleet voorbereid. Is er nog maar een halfuurtje over. Ach, dan maar gewoon weer lekker uit het hoofd. Mooi een warming-up met de meiden van P6 doen en laat ze daarna kiezen of ze nog in de resterende tijd oefeningen of een partijtje willen doen. Het is 1 tegen 11, duidelijk. Ik implementeer wel wat meer voetbalregels nu tijdens het partijtje: na een eerlijke tos aftrap in het midden, ieder team startend op haar eigen helft, de pionnen geven het veld aan, uit is uit!, ingooi aan de zijkant of een corner bij de doellijn, hands is absoluut niet toegestaan én halverwege wisselen van kant. Deze training gaat uiteraard weer heel anders dan voorbereid/verwacht, maar ik vind het wederom echt leuk. We gaan alleen wel lang door, waardoor ik daarna echt als een malle met Kenneth naar het X-SUBA kantoortje haast om mijn tas en fiets te pakken om naar huis te fietsen. Hebben de kindjes daar met mijn fiets lopen spelen, mijn zadel moet ik opnieuw instellen en mijn ketting erop leggen, men niet nu! Fiets alles wat ik kan naar huis, ben net voor zeven uur thuis. Vijf minuten later is het echt pikkedonker. Dat vond ik toch niet zo chill.
Vandaag is Merel, mijn eetmaatje en seriemaatje vertrokken, helaas. Heeft ze onthouden dat ik hier peperkoek (ontbijtkoek voor de niet Brabanders) mis, heeft ze haar laatste ontbijtkoekje van Peijnenburg in mijn kastje gelegd! Vind ik zo’n leuk gebaar! Echt heel lief, bewaar ‘m mooi voor tijdens de beklimming van de Kilimanjaro.
Weet je trouwens dat je nagels en je haar hier in Afrika veel sneller groeien? Ik weet niet hoe het kan, waar het nou precies aan ligt, vraag me dat wel af. Ik moet hier echt iedere week mijn nagels knippen.
Donderdag 30 oktober 2014
Mails beantwoorden  vink
Sollicitatie sturen op vacature thuiszorg maand december  vink
Motivatiebrief maken en naar bedrijf sturen voor mogelijke stage vink
Kamer en badkamer vloer schoonmaken  vink
Fiets compleet schoonmaken  vink
Mogelijk eindadres voor mijn fiets vinden  vink
Engels oefenen  vink
Skypen Janine  vink
Een semi-productief dagje, maar niets bijzonders.

Ohnee! Dit menen ze niet. Heb je eindelijk een paar dagen niet over m’n planning na hoeven te denken, wetende dat alles goed geregeld is, krijg ik dit: een mail van cheaptickets met een vluchtwijziging van Egyptair. Ik zie niets, de tijden zijn hetzelfde en ook de vliegvelden van de tussenstops zijn hetzelfde. Het zal wel een wijziging zijn in soort vliegtuig of vertrekhal dacht ik. Nu ’s avonds kijk ik er nog eens naar. Valt het mij ineens op dat er 21 en 22 november staat in plaats van 22 en 23 november. Alles is een gehele dag vervroegd! Neeeeee. Dat kan niet! Ik kom de 21ste pas terug van de beklimming. Heb nu toch maar de mensen van de beklimming een mail gestuurd met de vraag of het enigszins mogelijk is dat ik het vliegtuig van 19.30 uur op vrijdag 21 november kan halen. Please laat ze morgen te melden hebben dat dat mogelijk is.

Vrijdag 31 oktober 2014
Huh, heb ik het nou gedroomd? Om 4.04 uur werd ik voor de tweede keer wakker, mijn bed was aan het shaken! Ik denk dat het een lichte aardbeving was. Het hield wel een tijdje aan, dat was wel een beetje eng. Heb meteen op internet opgezocht, het komt hier vaker voor in de omgeving van Jinja. Ik denk dat ik het zelfs al een keer eerder meegemaakt heb in een nacht in Bukaya, alleen toen heel kort.

Vanochtend om 9 uur bij FABIO langs geweest. Het is een plek waar ik mijn fiets kan verkopen. Het bod is oke, maar ik wil nog even bij de ‘bicycle workshop’ kijken. Omdat ik dat eigenlijk een leuker project vind om mijn fiets aan te verkopen.

Fjiew, heb van de organisatie van de Kilimanjaro bericht ontvangen dat het mogelijk is! Ik kom dus nog een dag eerder aan op Nederlandse bodem. Waarschijnlijk dan wel echt helemaal kapot, omdat ik direct van de zes dagen berg beklimmen, door ga naar het vliegveld. Heb waarschijnlijk zelfs geen tijd om te douchen, zal mij op het vliegveld wat op moeten frissen! Dat wordt nog wat met mijn haar! (zes dagen geen douche en niet kammen en dan direct door). Zaterdag 22 november om 14.00 uur zal ik arriveren. Jammer dat het allemaal zo gehaast door zal gaan, maar ik vind het fijner dan anders waarschijnlijk nog vier dagen in Tanzania moeten ‘wachten’ voor mijn vlucht naar Nederland.

Bij X-SUBA weer een leuke middag gehad. Begonnen met het praten over het stellen van doelen met de meiden. De meeste willen dokter of lerares worden, maar nadat Olivia geroepen heeft dat ze voetballer wil worden, wilde ineens meerdere meiden dat. Inmiddels weet ik al wat namen en bijbehorende persoon: Nalie, Pauline, Sjalaam, Aida, Patricia en Olivia. Vandaag 18 meiden van P6 onder mijn hoede. Ik heb de training gegeven die ik eigenlijk voor afgelopen woensdag had voorbereid. Het is weer als altijd een leuke training geweest en op het einde komen er zelfs meiden op mij af om ‘thank you’ te zeggen.

Wanneer we aanstalten maken om te vertrekken, geven twee meiden mij de hand om samen te lopen. Een van de twee had ik vandaag pas voor het eerst gezien. Ze wilde mij tijdens de training heel duidelijk laten zien dat ze haar best deed. Dat vond ik leuk. De twee meiden geven aan mijn vriend te willen zijn. Ik antwoord hier op: ‘I am everybody’s friend here’. Waar ik later extra blij mee ben, dat ik dat geantwoord heb. Het gesprek volgt. En een van de volgende vragen of misschien eerder mededeling is dat ik hun schoolfees moet gaan betalen. Ohw, en hun schooluniform en andere kleren en een bal en het ging nog even door. Ik heb geantwoord dat ik dat niet kan doen, dat dat zoveel wordt gevraagd en dat ik niet kan maken om het de een wel te geven en de ander niet. Toen het punt hen duidelijk werd dat ik niet ging betalen, werd optie twee ingezet. Ik moest hen meenemen naar Nederland. Ik heb hen uitgelegd dat ze daar niet gelukkig zouden worden, een andere taal, geen schooluniformen, geen boda’s, veel kouder weer en ver weg van hun familie en vrienden. Het voelt niet fijn dat deze mooie middag zo moet eindigen.

Zaterdag 1 november 2014
Lekker buiten in het zonnetje gelezen. Daarna lopend naar The Keep gegaan, ja inderdaad lopend in plaats van fietsend. Ik moet mijn bergwandelschoenen misschien nog iets beter inlopen, dus zal voortaan wat vaker dingen te voet gaan doen in plaats van fietsend. Onderweg nog even gestopt bij een winkeltje waar ze tweedehands petten verkopen. Ik ben op zoek naar een pet voor op de Kilimanjaro. Ik leg uit dat het voor de zon is. Ahh, dan moet ik binnen zijn zegt de verkoopster. Daar worden twee tassen tevoorschijn gehaald, boordevol petten. Onder ander veel mickey mouse petten, ze zien er ook wel wat kleiner uit allemaal… en dan vraagt de verkoopster hoe oud hij is. Aha nu gaat het lampje pas branden. Ik bedoelde sun niet son. Bij the Keep gezellig geskypt met Anne G daarna weer lekker terug gewandeld. Wat opgefrist, want dat is hier na een wandeling nodig.. en klaar gemaakt voor vertrek met de fiets naar Walukuba.

Vanmiddag weer bij X-SUBA, connection day, geweest. Ik wilde eigenlijk wel eens wat anders doen dan voetballen, maar toen ik het de meiden vroeg, riepen die meteen enthousiast ‘football!!’ oke, dan maar gewoon weer voetballen. Joel gaf in het begin aan dat we vandaag maar een uurtje zouden doen. Tot iets over vijf. Om kwart voor vijf laat ik de meiden dus al beginnen met een partijtje te spelen. Uiteindelijk bedoelde Joel waarschijnlijk met ‘iets over’ ‘vijftig’ over. Want uiteindelijk stoppen we pas op dat tijdstip, dan had ik nog wel wat meer met de meiden aan oefeningen kunnen doen! Achja, t.i.A. ‘this is Africa’. Heb wel nog voordat we met het wedstrijdje begonnen, geprobeerd met de meiden een toren van meiden te maken. Zoals we het ook vaak met acrogym deden op de middelbare school. Een rijtje meiden gaat op hun handen en knieën zitten, daarop gaat weer het aantal meiden -1 op dezelfde manier op zitten en daar op weer het zelfde, tot dat je zo’n piramide vorm hebt. Omdat ze dat hier niet kende, was het erg lastig. Ik bedacht me dat ik ook te groot begonnen was (met vijf meiden als eerste rij). Ik liet ze groepjes van zes maken en beginnen met drie meiden onderop, dan twee en dan eentje op de top. Dat lukte wel bij allebei de groepjes. Mooi! Toch nog gelukt. En uiteraard twaalf zeer trotse meiden voor me dat het hen gelukt is.

De eerste zaterdagavond van de maand is er een ‘jam sessie’ bij Flavours. Wat betekent dat er allemaal bandjes, zangers, beatboxers en breakdancers optreden. Een leuke sfeer. Ik was alleen te laat terug van de connection day om met mijn huisgenoten mee daar voorafgaand te eten. Heb een lekkere spaghetti voor mezelf in elkaar geflanst en een boda gebeld om mij om acht uur erheen te brengen. Vond ik toch wel erg spannend! Ik had wat telefoonnummers van mogelijk betrouwbare boda drivers van Karlijn gekregen. Vanaf vijf voor acht stond ik buiten te wachten op ‘James’ de boda driver die ik om kwart over zeven gebeld had om te vragen om mij om acht uur op te pikken. Ik hoorde een boda komen, maar het bleek Karlijn te zijn, die even naar huis moest. Uiteindelijk heb ik mijn boda af kunnen bellen (die om tien over acht nog niet onderweg was) en met Karlijn en haar boda naar Flavours kunnen rijden. Prettuggg! Hoefde ik mooi niet in het donker alleen. Naar mate de avond vordert, begin ik behoorlijk in te kakken. Ik vraag aan Karlijn welke boda ik nu ’s avonds kan bellen om mij weer naar huis te brengen. Echter blijkt niemand van de Nederlanse meiden hier om mij heen iemand te weten. Slik, hoe kan ik dan in mijn eentje naar huis? Uiteindelijk kan ik om half twaalf met Karlijn en haar Oegandese scharrel/vriend naar huis. Ik alleen op een boda, zij met z’n tweeën op een andere boda voor mij. Maar gelukkig rijdt de boda waar ik op zit heel netjes en houdt de andere boda goed bij. Hoewel ik dit echt niet chill vind zo, vraag ik mij toch af waar ik mij bang voor had gemaakt.

Zondag 2 november 2014
Ik ben mijn donkerrode teennagels echt spuugzat. Nagellak is niets voor mij. Ik heb allen wel nagellak meegenomen, maar geen nagellak remover. De nagellak op mijn tenen ziet er inmiddels ook weer niet meer uit, maar ik wil er niet nog opnieuw een laag over doen. Ik vraag Maud of zij nagellak remover bij zich heeft, die ik zou mogen gebruiken. In ruil daarvoor geef ik haar mijn potje naggellak, zij blij, ik blij. Wanneer ik het flesje open, komt er heel veel remover uit de dop de tafel op. Het blijkt helaas niet allen nagellak remover te zijn, de naam ‘lak remover’ was passender geweest. Ik heb een aandenken aan mij op het tafelblad achtergelaten. Oeps.

Wanneer ik weer op het dak in het zonnetje aan het lezen ben, stopt er een auto bij de poort. Een nieuwe huisgenoot wordt afgeleverd. Weer iemand met de M! Mélanie, een wat oudere vrouw (halverwege dertig, begin veertig?). Ik leid haar maar rond en vertel wat. Had hier eigenlijk iemand van het huis moeten zijn.

Vandaag staat mijn ‘wat meer lopen, dag 2’ gepland. Eerst met m’n bergschoenen naar de markt hier dichtbij, alvast halen van mijn lijstje wat ik hier kan halen. Ben weer naar het aardige vrouwtje geweest en heb meteen gevraagd aan haar wat een pompoen kost, ik wil vanavond namelijk pompoen koken voor bij de rijst. Dat is echt lekker joh! Ze wijst me ook waar ik een pompoen kan vinden. Eerst wordt mij een hogere prijs gegeven dan dat de aardige vrouw gezegd had, ik zeg haar prijs, en krijg inderdaad uiteindelijk ook de pompoen mee voor die prijs. Beter. Vanavond staat er lekker pompoen op mijn menu.

Daarna ga ik naar de central market lopen. Heb er papaja en passievruchten gekocht. Ananas krijg ik niet gevonden, maar uiteindelijk merk ik ook dat dat komt omdat ik nog niet op de central market ben. Aha. Dan loop ik daar morgen wel heen, heb ik ook dag 3 een leuke wandeling. Ik loop nog even door en kom bij andere kraampjes. Ook een kraampje met petten. Ik blijf toch even kijken, heb namelijk nog een pet nodig voor het beklimmen van de Kilimanjaro. Heb gister al een winkeltje gevonden waar ze tweedehands petten verkopen, maar die vroeg er naar mijn mening wel enorm veel voor (18 euro). Deze petten in dit kraampje zien er stukken beter uit en bovendien nieuw. Mijn oog valt op een pet die wat warmer is en zelfs oorflappen heeft, die zal ik uiteindelijk nodig hebben. De (op een aangename manier) zeer vriendelijke man van de kraam zegt dat ie vijfduizend kost. Ik dacht dat ik hem verkeerd verstond of zei hij nou vijftigduizend, uiteindelijk blijkt het echt vijfduizend te zijn (1,50 euro), ik vraag nog even of hij de pet toevallig ook in blauw heeft (heb ‘m nu in legergroen, zie ‘m ook in het zwart en rood, maar blauw is toch wel mijn kleur) nee helaas geen blauw, oke, dan deze voor 5k geweldig! Ben heel blij met mijn aankoop en de man ook. Hij zal voor mij bidden als ik aan het klimmen ben. Drie kraampjes verder staat ook een pettenkraam, daar zie ik ook ‘mijn pet’ hangen en uiteraard ook in het blauw! Jammer! Achja, die verkoopman zal vast niet zo aardig zijn als de andere.

Na ‘de markt’ loop ik door naar the Keep, wil met Michel gaan skypen. Vorige week zondag was The Keep ineens dicht, maar heb op internet gecheckt, op zondag zouden ze gewoon open moeten zijn. Wanneer ik er aan kom, blijken ze toch dicht te zijn, balen. Dan nog maar wat boodschappen doen en weer naar huis lopen. Het valt mij altijd op dat op zondag de mensen veel vriendelijker en vrolijker zijn. Bijzonder! Zou het door de kerkdiensten komen?

Even later zie ik Teresha met Wisey lopen. Op dezelfde stoep als ik, in tegenovergestelde richting, dus we gaan elkaar sowieso passeren. Er is geen zijstraatje of winkel waar ik in kan. Ik moet ook niet bang zijn voor haar reactie, gewoon normaal doen, dan kan ik mijzelf in ieder geval niets verwijten. Ik zeg hoi tegen haar en vraag hoe het gaat. Ze zegt dat alles goed gaat en vraagt zelfs hoe het met mij gaat. Ik antwoord met: ‘I am doing great’. En zo voel ik me ook echt op dit moment. Ik vraag haar de groetjes te doen aan Hope, Esther, Israel en Alexie en loop weer verder. Oke dit was wel awkward, maar het was prima zo. Ook van Teresha zelf. Fijn, hoef ik ook niet meer bang te zijn om haar tegen te komen.

In Nederland zijn we gewend om veel water bij het koken te gebruiken, we gieten de aardappels, rijst, pasta, groentes etc. gewoon af. Hier gebruiken ze vaak precies voldoende water. Bijv. bij de rijst, zodat je geen water overhoudt om af te gieten, dat ga ik vandaag ook proberen. Je moet goed blijven roeren en ik moet er toch nog wel twee keer wat water bij doen, anders gaat het echt aankoeken. Ook duurt het wat langer om de rijst goed gekookt te hebben. Hmm het was het proberen waard, het is ook handiger niet af te moeten gieten met de ‘pannen’ die we hier hebben, want die hebben ook geen deksels, dus het is altijd een gedoe met goed afgieten. Maar laat mij het toch maar op de ‘Nederlandse’ manier doen.

’s Avonds gaat het ineens weer kei hard gieten, we hebben juist de laatste dagen echt mooi weer gehad (wel ’s nachts regen). Het klettert er echt uit, ook begint het hard te waaien en te onweren. Het flitst continue met zo nu en dan een beangstigende donder. En ineens was het weer donker. De stroom is weer uitgevallen. Snel met het licht van mijn mobiel de kaarsjes en lucifers zoeken. Wanneer ik op mijn slippers mijn kamer in loop krijg ik ineens natte voeten, huh? Mijn zaklamp er maar eens bij gepakt, blijkt dat het vanuit mijn raam lekt. Er zit hier geen glas in de ramen (alleen gaas tegen de insecten), de regen komt zo naar binnen. Gauw alles van de vloer gehaald en in bed gekropen. Oordopjes in en slaapmasker op, en ik merk niets meer.